Missie en Visie
Nadat ik de grens overschreed van ‘gezond’ naar ‘ziek’, ging mijn leven ineens niet meer over alles wat ik wél kon, maar vooral nog over alles wat ik niet meer kon.
Het maakte me vreselijk onzeker.
Ik ontdekte dat mijn Rolmodel in de media, vooral gepresenteerd werd als het stereotype ‘zielige’ gehandicapte.
Waar was die toffe chick in een rolstoel? Een nieuwslezer met een prothese, zonder dat het een keer specifiek over de handicap moest gaan? Ik zag een missie.
Naarmate ik mij meer verdiepte in diversiteit en inclusie, ontwikkelde ik de visie dat (social) media en de mode industrie een waardevolle tool kan zijn om iets in beweging te krijgen. Om de huidige beeldvorming ten opzichte van alles wat ‘anders’ is, beter te integreren en normaliseren als we een andere en grotere variëteit aan voorbeelden kunnen laten zien.
Ook een grotere diversiteit aan modellen, en daarmee voorbeelden in magazines, kunnen daar super waardevol in zijn en een bredere beeldvorming in bewerkstelligen. Wat indirect de acceptatie ten opzichte van iedereen die ‘anders’ is, kan vergroten.
(Social) media is immers een belangrijke input in hoe onze beeldvorming tot stand komt. Dit begint al op jonge leeftijd. Dat kan dus ook een tool zijn om een nieuwe beeldvorming tot stand te brengen.
Zo lang de media slechts een ‘zielige’, ‘eenzame’ gehandicapte stereotypeert, zal er nooit een beeld van een toffe chick in een rolstoel integreren en normaliseren. Zo lang mensen met een handicap alleen maar gevraagd worden aan tafel in talkshows om over hun handicap te komen praten en niet als mens, zal de beeldvorming hierover ook niet normaliseren en integreren.
Media bepaald uiteraard niet alleen onze beeldvorming. Maar is wel een factor die zeer bijdraagt aan hoe de beeldvorming binnen onze maatschappij over een verscheidenheid aan onderwerpen tot stand komt. En kan dus ook een waardevolle hoeksteen zijn om dit in beweging te krijgen en bij te buigen.
Door me letterlijk zichtbaar te maken als (Rol)Model en hier een meer divers beeld in te laten zien, hoop ik dan ook een meer divers beeld neer te zetten. Iets waar de volgende generatie ook aan kan refereren. Dit heb ik succesvol kunnen doen tijdens onder andere de Amsterdam FashionWeek, FashionWeek Milaan, een Haute Couture Show in Rome, de Mis(s)verkiezing 2017, Het werken aan de dansvoorstelling SUM of US, Je Zal Het Maar Hebben, mijn fotografie en zelfportretten die ik te pas en te onpas op het internet slingerde, mijn nominatie voor de #ShakingTree Award vanuit het Ministerie van Volksgezondheid, nadat ik opviel met mijn inzet voor een meer inclusieve beeldvorming en waarvoor ik uiteindelijk ook werd uitgenodigd voor de Nieuwjaarsreceptie van het Koningshuis. En zo nog verschillende leuke projecten, media items en interviews.
Als ervaringsdeskundige weet ik als geen ander hoe het is om aan de zijlijn van de samenleving te belanden. Dat ‘inclusief’ dan veelal vooral een chique werkwoord is met hoge ambities (of in een slechter geval: een werkwoord dat helemaal nog niet wordt gebruikt), dan een toegepast werkwoord. En dat participatie ook zo’n werkwoord is dat graag gebruik wordt, zonder dat dit daadwerkelijk uitgevoerd wordt. Want vandaag de dag zitten er nog talloze mensen met een handicap thuis die immens graag willen participeren, zonder dat de voorzieningen daarvoor inclusief zijn.
Echter kan ik dit ook niet alleen en zijn er gelukkig velen met mij die zich ook hiervoor inzetten.
Zelf probeer ik mijn steentje bij te dragen door middel van Interviews of als Gastspreker.