Ik Ben

Voor mij was het echter vooral een betekenis die erg verbonden was aan de fase in mijn leven waar ik me op dat moment in bevond. Van bezinning, hoop, me losmaken van een trauma en naar de toekomst kijken.
Maar nu, 11 jaar later, besef ik me pas dat er ook een diepe spirituele betekenis aan vast zit waar ik me als 20 jarige nog lang niet bewust van was. Maar die er klaarblijkelijk wel zat.

“Tussen het verleden en de toekomst, bestaat alleen Ik Ben”.

Voor mij was dit een uitspraak die alomvattend was voor de fase in mijn leven waar ik op dat moment in zat. Aan de vooravond van een intensieve trauma behandeling bij het TRTC die uiteindelijk 6 jaar zou gaan duren. Om hoop te houden in dit alles werd de essentie van deze uitspraak, Ik Ben, de tattoo die ik bij me wilde dragen.

In diezelfde periode las ik een andere tekst. Ik kan hem helaas niet meer terugvinden, maar de context van deze tekst was het steeds verder afpellen van een zin, die zo veel toevoegingen omvat om jezelf te omschrijven die eigenlijk onnodig zijn. Om vervolgens deze zin, zin voor zin per woord steeds verder af te pellen en terug te brengen naar van de basis. De essentie van je zijn: Ik Ben.

Mijn voet is de basis waarop je staat (op dat moment kon ik nog stukjes lopen).
Ik Ben is de basis en de essentie van je Zijn.

Hoewel ik me lang niet heb beseft hoeveel lagen van betekenis mijn tattoo al die tijd heeft gehad, zie ik deze periode met Corona ergens ook als positief. Het is voor velen, en zo ook voor mij, op veel vlakken een enorm proces van bewustwording geweest op spiritueel niveau. Door steeds dichter bij jezelf te komen en op je eigen intuïtie te durven bouwen. Angst een plek te kunnen geven en steeds meer te handelen vanuit zekerheid en vertrouwen.

“Wie ben ik”, is steeds meer een vraag die mensen niet meer kunnen of durven te beantwoorden.
Meegaan in de massa lijkt de nieuwe orde en zelf nadenken, een eigen mening vormen of kritische vragen stellen wordt ons afgeleerd.
Steeds meer mensen zijn hun innerlijke kompas en hun drijfveer in het leven verloren. En juist in onzekere periodes zoals deze 19 maanden, zie je ook wie gaat leunen op de ander en wie gaat vertrouwen op een eigen intuïtie.

Deze 19 maanden heb ik ook het proces doorgemaakt van angst, onzekerheid, boosheid en uiteindelijk stap voor stap vertrouwen vinden. De situatie maakt dat we opnieuw plaats gaan bepalen, en dat is eng. We worden overvallen door iets onbekends dat op diverse manieren ons leven kan beïnvloeden en gedwongen om te leven naar nieuwe maatstaven. Mensen reageren steeds meer uit angst voor wat hen mogelijk kan overkomen, gevoed door alle input die ons dagelijks wordt voorgehouden vanuit de politiek en mainstream media. We krijgen te maken met onderlinge tegenstellingen, die tevens worden opgehitst van buitenaf.

Vooral dit laatste was voor mij de reden om lange tijd mijn mond te houden. De eerste twee voorzichtige posts op social media en de heftigheid waarmee hierop werd gereageerd, daar ben ik oprecht van geschrokken. Niet eens een nette inhoudelijke discussie, die ik best kan waarderen. Maar simpelweg wild om je heen slaan. Terwijl de mensen die mij kennen intussen geloof ik echt wel weten hoe ik me veelvuldig ten koste van mijzelf, heb ingezet om anderen te kunnen helpen.

Ik vind het belangrijk dat we elkaar weer in elkaars waarde kunnen laten. Het is waardevol om het met elkaar oneens te zijn. Dat brengt weer een open gesprek op gang en biedt kansen om tot vooruitgang te komen. Nu wordt iedereen gedwongen om mee te gaan in de massa en kritische vragen zijn ongewenst. Maar het is oké om kritisch te zijn. Het is oké om bang en onzeker te zijn. Om het met elkaar oneens te zijn en samen op zoek te gaan naar de verschillen én de overeenkomsten die we met elkaar hebben. “Ik Ben”, zijn we uiteindelijk allemaal. Zelfs als dat soms nog een zoektocht is.
Je hoeft niet wild om je heen te slaan als de situatie je onzeker maakt. Met liefde en verbinding komen we zo veel verder. Dan helpen we elkaar om ook weer een beetje meer “Ik Ben”, te zijn.