“Ik ben niet geschikt om ziek te zijn!”
Riep ik als eigenwijze puber. Maar soms heb je het niet voor het kiezen. Mijn tienerleventje stond op zijn kop en ik belandde aan de zijlijn. De zijlijn waar ik nooit voor had gekozen en waar ik mijn plek niet kon vinden. Want ik had grootse plannen.
Toch liepen dingen in eerste instantie anders dan gehoopt. Acht jaar lang had ik te maken met een niet bestaande ziekte. Een niet bestaande ziekte, dat uiteindelijk de ziekte van Lyme bleek te zijn. Een ingewikkeld proces voor mij en mijn jonge puberbrein. Want mijn ziekte zat ‘tussen de oren’ en was te genezen met ‘je best doen’. Hulp en –middelen werden me onthouden, want dit was ‘ziektebevestigend’. Nadat het al stigmatiserend werd genoemd om überhaupt te denken dat ik ziek zou zijn.
Hierdoor vertwijfeld achtergelaten met de gedachte wie, of wat ik eigenlijk nog was.
Het heeft lang geduurd voor ik mij besefte dat mijn ongewenste ziekte, niet betekende dat ik als persoon ook ongewenst was.
Geef een antwoord